Aktualności

Co to jest dom pomocy społecznej?

Dom pomocy społecznej to miejsce, w którym mieszkańcy mają zapewnioną całodobową opiekę oraz świadczące usługi wspomagające i edukacyjne w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb i możliwości pensjonariuszy.

Dom pomocy społecznej może świadczyć usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze dla swoich mieszkańców.

Rodzaje domów pomocy społecznej

  • dla osób w podeszłym wieku;
  • dla osób przewlekle somatycznie chorych;
  • dla osób przewlekle psychicznie chorych;
  • dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie;
  • dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej intelektualnie;
  • dla osób niepełnosprawnych fizycznie;
  • dla osób uzależnionych od alkoholu.

Komu przysługuje?

Prawo skierowania do domu pomocy społecznej przysługuje osobie, która wymaga całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, nie potrafi samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, oraz nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.

Skierowanie

Skierowanie do domu pomocy społecznej wymaga zbadania sytuacji rodzinnej i ustalenie stanu zdrowia tej osoby oraz ustalenia możliwości pomocy tej osobie w miejscu jej zamieszkania.

Umieszczenie w domu pomocy społecznej jest ostatecznością

Aby zostać mieszkańcem domu pomocy społecznej należy:

1.    Złożyć wniosek o umieszczenie w domu pomocy społecznej w Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Cieszynie składają osoby ubiegające się o umieszczenie w dps mieszkające w Cieszynie (a w przypadku osób ubezwłasnowolnionych, mieszkający w Cieszynie opiekun prawny).

2.   Pracownik socjalny w terminie 14 dni roboczych od złożenia wniosku przeprowadza wywiad środowiskowy i kompletuje dokumenty uzasadniające konieczność skierowania osoby do domu pomocy społecznej, takie jak: zaświadczenie lekarskie i zaświadczenie o dochodzie oraz zgodę na umieszczenie i ponoszenie odpłatności. 


3.    Organ gminy właściwej dla miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się wydaje decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej. Skierowanie to wraz z dokumentacją przekazuje do prowadzącego dom pomocy społecznej organu gminy lub starosty powiatu, odpowiedzialnych za podjęcie decyzji o umieszczeniu osoby w domu pomocy społecznej odpowiedniego rodzaju.

Osobę kieruje się do domu pomocy społecznej odpowiedniego typu, zlokalizowanego jak najbliżej jej miejsca zamieszkania, po uzyskaniu zgody tej osoby lub jej przedstawiciela ustawowego.


Gdy przewidywany termin oczekiwania na umieszczenie w domu pomocy społecznej, najbliższym miejsca zamieszkania, przekracza 3 miesiące, osobę kieruje się na jej wniosek do domu pomocy społecznej w innej miejscowości, w której termin oczekiwania na miejsce jest krótszy niż 3 miesiące.

W przypadku braku wolnych miejsc w domu pomocy społecznej osoba zostaje wpisana na listę oczekujących i powiadomiona o przewidywanym terminie oczekiwania na miejsce.

Osoba wymagająca wzmożonej opieki medycznej kierowana jest przez starostę do zakładu opiekuńczo-leczniczego lub placówki pielęgnacyjno-opiekuńczej.

Odpłatność

Decyzję ustalającą odpłatność za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwy dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej.

Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania mieszkańca. koszt ten, w zależności od zasięgu domu – gminnego, powiatowego czy regionalnego – ustala odpowiednio wójt (burmistrz, prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa.

Przy wnoszeniu odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej obowiązuje określona kolejność.

1.   Mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodu dziecka – wnoszą opłatę za pobyt w wysokości nie większej niż 70% osiąganego dochodu,

2.   Małżonek, zstępni (dzieci, wnukowie) przed wstępnymi (rodzice, dziadkowie), – wnoszą opłaty zgodnie z umową zawartą z Kierownikiem Ośrodka, przy czym

Wysokość odpłatności lub jej brak jest uzależniona od dochodu osoby lub rodziny:

  • w przypadku osoby samotnie gospodarującej odpłatność będzie obowiązywać, gdy dochód jej przekroczy 300% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej (tj. 1 902,00 zł miesięcznie),
  • w przypadku osoby w rodzinie odpłatność będzie obowiązywać, gdy dochód jest wyższy niż 300% kryterium dochodowego rodziny (tj. 514,00 zł x liczba osób w rodzinie x 300%);
  • kwota dochodu pozostająca do dyspozycji osoby ponoszącej odpłatność nie może być mniejsza niż 300% odpowiednio kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej i kryterium dochodu na osobę w rodzinie.

3.    Gmina, z której osoba została skierowana – pokrywa różnicę między średnim kosztem utrzymania w domu pomocy społecznej, a opłatą wnoszoną przez mieszkańca domu i jego rodzinę.

Zwolnienia z opłat

Osoby wnoszące opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej można zwolnić, na ich wniosek, częściowo lub całkowicie z tej opłaty, jeżeli:

  • wnoszą opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu pomocy społecznej, ośrodku wsparcia lub innej placówce,
  • występują uzasadnione okoliczności, zwłaszcza długotrwała choroba, bezrobocie, niepełnosprawność, śmierć członka rodziny, straty materialne powstałe w wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych,
  • małżonkowie, zstępni, wstępni utrzymują się z jednego świadczenia lub wynagrodzenia,
  • osoba obowiązana do wnoszenia opłaty jest w ciąży lub samotnie wychowuje dziecko,
  • osobę zobowiązaną do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej zwalnia się całkowicie z tej opłaty na jej wniosek pod warunkiem, iż przedstawi prawomocne orzeczenie sądu o pozbawieniu rodzica władzy rodzicielskiej nad tą osobą i oświadczy, że władza rodzicielska nie została przywrócona.

Pomoc w formie usług opiekuńczych lub specjalistycznych usług opiekuńczych przysługuje osobie samotnej, która z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymaga pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona. Usługi opiekuńcze mogą być przyznane również osobie wymagającej pomocy, która posiada rodzinę, ale rodzina takiej pomocy nie może zapewnić, a także rodzinom z dziećmi przeżywającym trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych.

Usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz w miarę możliwości zapewnienie kontaktów z otoczeniem.

Specjalistyczne usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze dla osób z zaburzeniami psychicznymi są to usługi dostosowane do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności, świadczone przez osoby ze specjalistycznym przygotowaniem zawodowym.

Zasady przyznawania specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi określa Rozporządzenie Ministra Polityki Społecznej z dnia 22 września 2005r. w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych (Dz.U.Nr 189, poz.1598).

Zakres specjalistycznych usług opiekuńczych obejmuje:

  • uczenie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia;
  • pielęgnację jako wspieranie procesu leczenia;
  • rehabilitację fizyczną i usprawnianie zaburzonych funkcji organizmu w zakresie nieobjętym przepisami ustawy z dnia 27.08.2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych;
  • pomoc mieszkaniową;
  • zapewnienie dzieciom i młodzieży z zaburzeniami psychicznymi dostępu do zajęć rehabilitacyjnych i rewalidacyjno-wychowawczych, w wyjątkowych przypadkach, jeżeli nie mają możliwości uzyskania dostępu do zajęć, o których mowa w art. 7 ustawy z dnia 19.08.1994r. o ochronie zdrowia psychicznego.

Usługi opiekuńcze oraz specjalistyczne usługi opiekuńcze są odpłatne.
Szczegółowe warunki przyznawania i odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi oraz szczegółowe warunki częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również tryb ich pobierania zawarto w Uchwale Rady Miejskiej w Wisła Nr XXXV/469/2017 z dnia 30.11.2017r.

ŚWIADCZENIA PIENIĘŻNE

Zasiłek stały

Świadczenie przysługuje na podstawie art. 37 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej:

pełnoletniej osobie samotnie gospodarującej, niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej,

pełnoletniej osobie pozostającej w rodzinie, niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy, jeżeli jej dochód, jak również dochód na osobę

w rodzinie są niższe od kryterium dochodowego przypadającego na osobę w rodzinie.

Zasiłek stały ustala się w wysokości:

  • w przypadku osoby samotnie gospodarującej – różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby, z tym że kwota zasiłku nie może być wyższa niż 604,00 zł miesięcznie,
  • w przypadku osoby w rodzinie – różnicy między kryterium dochodowym na osobę w rodzinie a rzeczywistym dochodem na osobę w rodzinie.
  • Kwota zasiłku nie może być niższa niż 30,00 zł miesięcznie. 

W przypadku zbiegu uprawnień do zasiłku stałego i renty socjalnej, świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego, dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania lub zasiłku dla opiekuna, zasiłek stały nie przysługuje.


Zasiłek okresowy

Świadczenie przysługuje na podstawie art. 38 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku o pomocy społecznej:

osobie samotnie gospodarującej, której dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej,

rodzinie, której dochód jest niższy od kryterium dochodowego rodziny.

Zasiłek okresowy ustala się:

  • w przypadku osoby samotnie gospodarującej – do wysokości różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej, a dochodem tej osoby, z tym że kwota zasiłku nie może być wyższa niż 418,00 zł miesięcznie,
  • w przypadku rodziny – do wysokości różnicy między kryterium dochodowym rodziny a dochodem tej rodziny.
    Kwota tak ustalonego zasiłku okresowego nie może być niższa niż 50 % różnicy między:
  • kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby,
  • kryterium dochodowym rodziny a dochodem tej rodziny.

Kwota zasiłku okresowego nie może być niższa niż 20,00 zł miesięcznie.

Zasiłek celowy i specjalny zasiłek celowy

Świadczenia  przysługują na podstawie art. 39, 40, 41 ustawy z dnia 12 marca 2004 roku

o pomocy społecznej.

Zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej w szczególności na pokrycie:

  • części lub całości kosztów zakupu żywności,
  • leków i leczenia,
  • opału,
  • odzieży,
  • niezbędnych przedmiotów użytku domowego,
  • drobnych remontów i napraw w mieszkaniu,
  • kosztów pogrzebu,
  • części lub całości wydatków na świadczenia zdrowotne – osobom bezdomnym i innym osobom niemającym dochodu oraz możliwości uzyskania świadczeń na podstawie przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Zasiłek celowy może być przyznany w formie biletu kredytowanego.

Zasiłek celowy może być przyznany również osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego, klęski żywiołowej lub ekologicznej – wówczas zasiłek może być przyznany niezależnie od dochodu i może nie podlegać zwrotowi.

Specjalny zasiłek celowy może być przyznany w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie albo rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe w wysokości nieprzekraczającej odpowiednio kryterium dochodowe osoby samotnie gospodarującej lub rodziny. Specjalny zasiłek celowy nie podlega zwrotowi.
 

Świadczenia niepieniężne 

  • praca socjalna,
  • bilet kredytowany, 
  • składki na ubezpieczenie zdrowotne, 
  • składki na ubezpieczenia społeczne, 
  • pomoc rzeczowa, w tym na ekonomiczne usamodzielnienie, 
  • sprawienie pogrzebu, 
  • poradnictwo specjalistyczne, 
  • interwencja kryzysowa, 
  • schronienie, 
  • posiłek, 
  • niezbędne ubranie,
  • usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania w ośrodkach wsparcia oraz w rodzinnych domach pomocy,
  • specjalistyczne usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania oraz w ośrodkach wsparcia, 
  • mieszkanie chronione, 
  • pobyt i usługi w domu pomocy społecznej, 
  • pomoc w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym, pomoc w uzyskaniu zatrudnienia, pomoc na zagospodarowanie – w formie rzeczowej dla osób usamodzielnianych.

Sytuację osobistą, rodzinną, dochodową i majątkową osoby lub rodziny ustala się na podstawie następujących dokumentów:

  • dowodu osobistego lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość,
  • skróconego odpisu aktu urodzenia dziecka lub książeczki zdrowia dziecka (do wglądu),
  • dokumentów określających status cudzoziemca w Rzeczypospolitej Polskiej,
  • decyzji właściwego organu w sprawie renty, emerytury, świadczenia przedemerytalnego lub zasiłku przedemerytalnego, emerytury pomostowej, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, uposażenia w stanie spoczynku, renty strukturalnej oraz renty socjalnej,
  • orzeczenia komisji do spraw inwalidztwa i zatrudnienia wydanego przed dniem 1 września 1997 r., orzeczenia lekarza orzecznika o niezdolności do pracy, niezdolności do samodzielnej egzystencji, orzeczenia komisji lekarskiej,
  • orzeczenia o niepełnosprawności albo orzeczenia o stopniu niepełnosprawności,
  • zaświadczenia albo oświadczenia o wysokości wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia, zawierającego informacje o wysokości potrąconej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenie zdrowotne, składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w części finansowanej przez ubezpieczonego oraz składki na ubezpieczenie chorobowe,
  •  zaświadczenia albo oświadczenia o wysokości wynagrodzenia uzyskiwanego na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych), zawierającego informacje o potrąconej zaliczce na podatek dochodowy od osób fizycznych, składki na ubezpieczenie zdrowotne, składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w części finansowanej przez ubezpieczonego oraz składki na ubezpieczenie chorobowe,
  • zaświadczenia albo oświadczenia o okresie zatrudnienia, w tym o okresach, za które były opłacane składki na ubezpieczenia społeczne, oraz o okresach nieskładkowych,
  • dowodu otrzymania renty, emerytury, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, emerytury pomostowej, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, uposażenia w stanie spoczynku, renty strukturalnej oraz renty socjalnej,
  • zaświadczenia urzędu gminy albo oświadczenia o powierzchni gospodarstwa rolnego w hektarach przeliczeniowych,
  • zaświadczenia albo oświadczenia o kontynuowaniu nauki w gimnazjum, szkole ponadgimnazjalnej, szkole ponadpodstawowej lub szkole wyższej,
  • decyzji starosty o uznaniu lub odmowie uznania za osobę bezrobotną, utracie statusu osoby bezrobotnej, o przyznaniu, odmowie przyznania, wstrzymaniu, wznowieniu wypłaty oraz utracie lub pozbawieniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych, świadczenia szkoleniowego, stypendium, dodatku aktywizacyjnego albo oświadczenia o pozostawaniu w ewidencji bezrobotnych lub poszukujących pracy,
  • decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o ustaleniu kapitału początkowego,
  • zaświadczenia albo oświadczenia o zobowiązaniu do opłacania składki na ubezpieczenie społeczne rolników,
  • dowodu opłacenia składki na ubezpieczenie społeczne rolników,
  • dowodu opłacenia składki na ubezpieczenie społeczne przez osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą,
  • zaświadczenia albo oświadczenia o zadeklarowanej podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą,
  • zaświadczenia albo oświadczenia, o których mowa w art. 8 ust. 7 i 8 ustawy o pomocy społecznej,
  • zaświadczenia albo oświadczenia o uzyskaniu dochodu, o którym mowa w art. 8 ust. 11 i 12 wyżej cyt. ustawy,decyzji organów przyznających świadczenia pieniężne,
  • oświadczenia o stanie majątkowym.

W przypadku gdy okoliczności sprawy, mające wpływ na prawo do świadczeń, wymagają potwierdzenia innym oświadczeniem lub dokumentem niż wyżej wymienionymi – można domagać się takiego oświadczenia lub dokumentu.

Pomoc społeczna jest instrumentem polityki społecznej państwa przeznaczonym do wspierania osób i rodzin w trudnych sytuacjach życiowych, z którymi nie są one w stanie poradzić samodzielnie. Podejmuje ona działania w sytuacjach zagrożenia podstawowych potrzeb życiowych oraz obniżenia jakości życia poniżej społecznie akceptowanego minimum. Pomoc społeczna pomaga tworzyć warunki umożliwiające godną egzystencję, jak również przyczynia się do wyrównywania nadmiernych zróżnicowań społecznych. Instrument ten służy także do kompensowania różnorakich szkód, np. wynikających z bezrobocia, sieroctwa, niepełnosprawności, chorób. Ponadto pomoc społeczna zapewnia poczucie bezpieczeństwa socjalnego poprzez udzielanie różnego rodzaju zasiłków i świadczeń uzupełniających dochody z pracy, systemu emerytalno-rentowego oraz innych systemów zabezpieczenia społecznego. Skutkiem działań pomocy społecznej powinno być eliminowanie wykluczenia społecznego oraz usamodzielnianie się jej beneficjentów. Pomoc społeczna polega w szczególności na:

  1. przyznawaniu i wypłacaniu przewidzianych ustawą świadczeń;
  2. pracy socjalnej;
  3. prowadzeniu i rozwoju niezbędnej infrastruktury socjalnej;
  4. analizie i ocenie zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia z pomocy społecznej;
  5. realizacji zadań wynikających z rozeznanych potrzeb społecznych;
  6. rozwijaniu nowych form pomocy społecznej i samopomocy w ramach zidentyfikowanych potrzeb.

Zgodnie z treścią art. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, wsparcia udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu:

  • ubóstwa;
  • sieroctwa;
  • bezdomności;
  • bezrobocia;
  • niepełnosprawności;
  • długotrwałej lub ciężkiej choroby;
  • przemocy w rodzinie;
  • potrzeby ochrony ofiar handlu ludźmi;
  • potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności;
  • bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzeniu gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych;
  • trudności w integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy, ochronę uzupełniającą lub zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 lit. c lub d ustawy z dnia 12 grudnia 2013r. o cudzoziemcach;
  • trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego;
  • alkoholizmu lub narkomanii;
  • zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej;
  • klęski żywiołowej lub ekologicznej.

Kryteria dochodowe

Dochody osób starających się o świadczenia z pomocy społecznej, nie mogą przekraczać:

dochód dla osoby samotnie gospodarującej – kwoty 701 zł,
dochód dla osoby w rodzinie – kwoty 528 zł.

Wartość dochodu miesięcznego z 1h przeliczeniowego – 308zł

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 lipca 2018 r.

Dz.U. z dn. 13.07.2018 poz. 1358

Zakres działania: Pomoc społeczna umożliwia przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych tym, którzy nie są w stanie sami ich pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Wspiera ich w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Zadaniem pomocy społecznej jest także zapobieganie trudnym sytuacjom życiowym przez podejmowanie działań zmierzających do usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem.

Starszy pracownik socjalny : Ewa Bujok

Rejon Malinki : ul. Malinka, Jałowcowa, Rastoki, Fiedorowska, Sadowy, Kędziorowska, Niedzwiedzia, Cieńkowska, Chałupiańska, Kadłubowa, Stryczków, Ogródkowa, Koszarzyska, Malinczanów, Bajcary

Rejon Centrum I: ul. Kolejowa, Lipowa, Sosnowa, P. Stellera, Towarowa, Sarnia, Pl. B. Hoffa

Rejon Centrum II: ul. Ochorowicza, Dziechcinka, Strażacka, os. Jurzyków

Rejon Głębce: Mały Stożek, Turystyczna, Zjazdowa, Górna, Głęboka


Starszy pracownik socjalny: Barbara Nikiel

Rejon Centrum I: ul. B. Prusa, os.XXV-lecia, 1 Maja, os. Kamienny

Rejon Centrum II: ul. Krzywa, Jesionowa, Reymonta, Siglanów, Wspólna, Radosna, Przykopa, Brzegowa, Kopydło

Rejon Skolnity: os. Skolnity

Rejon Głębce: ul. Spokojna


Starszy pracownik socjalny: Barbara Raszka

Rejon Centrum III: ul. Bukowa, Dębowa, Gimnazjalna, Górnośląska, Groniczek, Konopnickiej, Strumykowa, Kuryatty, Kwiatowa, 11 Listopada, Ks. Bursche, Olimpijska, Partecznik, Przylesie, Różana, Stroma, Willowa, Wodna, Wiosenna, Letnia, Jarzębata, Stalmacha, Sztwiertni

Rejon Nowa Osada: ul. Wyzwolenia, Krótka, Liściasta, Pod Kozińce, Sportowa, Do Potoku, Na Stoku, os. Wróblonki, Prosta, Łukowa, Jasna, Zielona, Wypoczynkowa, Gościejów, Partyzantów, Bielanów, Torfowa, Tartaczna


Starszy pracownik socjalny: Agnieszka Nowicka

Rejon Jawornik: ul. Brzozowa, Leśna, Świerkowa, Wańkowska, Kiczerowska, Pod Beskidek, J. Niemca, Wrzosowa, Jodłowa, Soszowska, Polna, Brańców, Cieślarów, Bucznik, Nowa, Jawornik

Rejon Centrum II: Bulwar Słoneczny, Gahura, Przemysłowa, Cicha, Ustrońska, Żwirowa, os. Zdejszy

Rejon Tokarni: os. Tokarnia

Rejon Głębce: ul. Kasztanowa, Głębce, Klonowa, Kręta, Dworcowa, Spacerowa


Starszy pracownik socjalny: Agnieszka Szalbot

Rejon Czarnego: ul. Czarne, Cieńków, Noclegi, Zameczek, Czarna Wisełka, Borowina, Skalna, Bobrów, Równe, Czupel, Nad Zaporą, Słoneczna, Jelenia, Nowina, Połomska,Wątrobne

Rejon Głębce: Głębce Górne, os. Mrózków, os. Kobyla, os. Kozińce

Zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.

Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje:

  • niepełnosprawnemu dziecku;
  • osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
  • osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia;
  • osobie, która ukończyła 75 lat.

Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje:

  • osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego;
  • osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej nieodpłatnie całodobowe utrzymanie;
  • jeżeli członkowi rodziny przysługuje za granicą świadczenie na pokrycie wydatków związanych z pielęgnacją tej osoby, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Obecnie wysokość zasiłku pielęgnacyjnego to 153,00 zł miesięcznie.
 
Świadczenie pielęgnacyjne

Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, przysługuje:

  1. matce albo ojcu,
  2. opiekunowi faktycznemu dziecka,
  3. osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną, w rozumieniu ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,
  4. innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności
    – jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, albo osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Osobom, o których mowa w pkt 4, innym niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, w przypadku gdy spełnione są łącznie następujące warunki:

  1. rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją, zostali pozbawieni praw rodzicielskich, są małoletni lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
  2. nie ma innych osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, są małoletnie lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
  3. nie ma osób, o których mowa w pkt 2 i 3, lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje wtedy, gdy niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:

  1. nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub
  2. w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia.

Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli:

  1. osoba sprawująca opiekę:
    a) ma ustalone prawo do emerytury, renty, renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka przyznanej w przypadku zbiegu prawa do renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno-rentowego, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego;
    b) ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego;
  2. osoba wymagająca opieki:
    – pozostaje w związku małżeńskim, chyba że współmałżonek legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
    – została umieszczona w rodzinie zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej spokrewnionej z dzieckiem, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, albo, w związku z koniecznością kształcenia, rewalidacji lub rehabilitacji w placówce zapewniającej całodobową opiekę, w tym w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, z wyjątkiem podmiotu wykonującego działalność leczniczą, i korzysta w niej z całodobowej opieki przez więcej niż 5 dni w tygodniu,
  3. na osobę wymagającej opieki inna osoba ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury,
  4. członek rodziny osoby sprawującej opiekę ma ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, albo do świadczenia pielęgnacyjnego na tę lub inną osobę w rodzinie lub poza rodziną specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego,
  5. na osobę wymagającą opieki jest ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub prawo do świadczenia pielęgnacyjnego,
  6. na osobę wymagającą opieki inna osoba jest uprawniona za granicą do świadczenia na pokrycie wydatków związanych z opieką, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Aktualnie kwota świadczenia pielęgnacyjnego wynosi 1300 zł miesięcznie. Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje niezależnie od dochodów rodziny.

Specjalny zasiłek opiekuńczy

Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 i 1529) ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielniej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Jest to świadczenie uzależnione od spełnienia kryterium dochodowego. Łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę nie może przekraczać kwoty 764,-zł netto.
Za dochód osoby sprawującej opiekę uważa się dochód następujących członków rodziny: małżonków, rodziców dzieci, opiekuna faktycznego dziecka oraz pozostające na utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25 roku życia, a także dziecko, które ukończyło 25 rok życia legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy; do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko.

Za dochód rodziny osoby wymagającej opieki uważa się dochód następujących członków rodziny:

  1. w przypadku gdy osoba wymagająca opieki jest małoletnia:
    a) osoby wymagającej opieki,
    b) rodziców osoby wymagającej opieki,
    c) małżonka rodzica osoby wymagającej opieki,
    d) osoby, z którą rodzic osoby wymagającej opieki wychowuje wspólne dziecko,
    e) pozostających na utrzymaniu osób, o których mowa w lit. a-d, dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia
    – z tym że do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko, a także rodzica osoby wymagającej opieki zobowiązanego tytułem wykonawczym pochodzącym lub zatwierdzonym przez sąd do alimentów na jej rzecz.
  2. w przypadku gdy osoba wymagająca opieki jest pełnoletnia:
    a) osoby wymagającej opieki,
    b) małżonka osoby wymagającej opieki,
    c) osoby, z którą osoba wymagająca opieki wychowuje wspólne dziecko,
    d) pozostających na utrzymaniu osób, o których mowa w lit. a-c, dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia
    – z tym że do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko.

Specjalny zasiłek opiekuńczy nie przysługuje, jeżeli:

  1. osoba sprawująca opiekę:
    a) ma ustalone prawo do emerytury, renty, renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka przyznanej w przypadku zbiegu prawa do renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno – rentowego, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego,
    b) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów,
    c) ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego,
    d) legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.
  2. osoba wymagająca opieki została umieszczona w rodzinie zastępczej z wyjątkiem rodziny zastępczej spokrewnionej, w rodzinnym domu dziecka albo, w związku z koniecznością kształcenia, rewalidacji lub rehabilitacji, w placówce zapewniającej całodobową opiekę, w tym w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, z wyjątkiem podmiotów wykonujących działalność leczniczą, i korzysta w niej z całodobowej opieki przez więcej niż 5 dni w tygodniu;
  3. na osobę wymagającą opieki inna osoba ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury;
  4. członek rodziny osoby sprawującej opiekę ma ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10 ustawy, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego;
  5. na osobę wymagającą opieki jest ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10 ustawy, prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub prawo do świadczenia pielęgnacyjnego;
  6. na osobę wymagającą opieki członek rodziny jest uprawniony za granicą do świadczenia na pokrycie wydatków związanych z opieką, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.

Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje w kwocie 520 zł miesięcznie.

Piecza zastępcza jest sprawowana w przypadku niemożności zapewnienia opieki i wychowania przez rodziców.  Jest sprawowana w formie rodzinnej: rodzina zastępcza (spokrewniona, niezawodowa, zawodowa, w tym zawodowa pełniąca funkcję pogotowia rodzinnego i zawodowa specjalistyczna), rodzinny dom dziecka oraz z formie instytucjonalnej: placówka opiekuńczo-wychowawcza, regionalna placówka opiekuńczo-terapeutyczna oraz interwencyjny ośrodek preadopcyjny.
Piecza zastępcza zapewnia realizację planu pracy z rodziną lub gdy jest to niemożliwe – dążenie do przysposobienia dziecka, przygotowanie dziecka do godnego, samodzielnego i odpowiedzialnego życia, pokonywania trudności życiowych zgodnie z zasadami etyki, nawiązywania i podtrzymywania bliskich, osobistych i społecznie akceptowanych kontaktów z rodziną i rówieśnikami, w celu łagodzenia skutków doświadczania straty i separacji oraz zdobywania umiejętności społecznych, a także zaspokojenie potrzeb emocjonalnych dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych i kulturalno-rekreacyjnych. Aby zapobiec konieczności odebrania dziecka z rodziny biologicznej lub umożliwić powrót dziecka z pieczy zastępczej Miejski Ośrodek  Pomocy Społecznej zatrudnia asystenta rodziny , który pracuje z rodzinami. Asystenta do rodziny kieruje kierownik MOPS na wniosek sądu lub pracownika socjalnego.

OGÓLNOPOLSKIE POGOTOWIE
DLA OFIAR PRZEMOCY W RODZINIE
„NIEBIESKA LINIA”
22 668 70 00
Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych

TELEFON ZAUFANIA
 DS. PRZEMOCY W RODZINIE
33 851 29 29
czynny codziennie w godzinach 19.00 – 7.00 w
„Powiatowym Ośrodku Wsparcia”
dla osób dotkniętych przemocą w rodzinie
ul. Mała Łąka 17a, 43-400 Cieszyn


TELEFON Komisariatu Policji Wisła ul. 1 Maja 44a
47 857 37 10

TELEFON Zespołu Interdyscyplinarnego przy Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej Wisła pl.B.Hoffa3  
33 855 35 53

Przemoc domowa

Przemoc w rodzinie to wszystkie jednorazowe lub powtarzające się działania lub zaniechania osoby najbliższej, wspólnie zamieszkującej lub gospodarującej, zmuszające do zachowań wbrew woli danej osoby w szczególności narażające na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające godność, nietykalność cielesną, wolność w tym seksualną, powodujące szkody na zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne.

Widziana jest z różnych perspektyw: moralnej, społecznej, psychologicznej, prawnej, zawsze jest przestępstwem.

Przepisem podstawowym, który dotyczy przemocy w rodzinie jest art 207 k. k. mówiący o znęcaniu się fizycznym lub moralnym nad członkiem swojej rodziny lub nad inną osobą, pozostającą w stałym lub zmiennym stosunku do sprawcy. Artykuł ten dotyczy także sytuacji dziecka małoletniego lub osoby starszej, niepełnosprawnej, słowem, bezradnej. By przemoc mogła być uznana za przestępstwo musi mieć charakter ciągły. Powtarzający się „incydent” nie jest więc już jednorazową sytuacją, lecz kwalifikuje się do procederu znęcania się.

Wśród innych czynów, które omawia ustawa znajdują się:

  • gwałt (art. 197 k. k.),
  • zmuszanie do określonych zachowań (art. 191 k. k.),
  • uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego (art. 209 k. k.),
  • kradzież (art. 278 i 279 k. k.),
  • naruszenie nietykalności cielesnej (art. 217 k. k.),
  • porzucenie małoletniego lub osoby nieporadnej (art. 210 k. k.),
  • uprowadzenie lub zatrzymanie małoletniego wbrew woli osoby powołanej do opieki (art. 211 k. k.),
  • dopuszczenie się czynu lubieżnego względem osoby poniżej 15 lat (art. 200 k. k.)*,
  • groźby popełnienia przestępstwa na szkodę najbliższych (art. 190 k. k.),
  • nakłanianie i zmuszanie do czynów nierządnych przy wykorzystywaniu stosunku zależności (art. 199 k. k.),
  • rozpijanie małoletniego (art. 208 k. k.).



Obronie interesów osób krzywdzonych w rodzinie mają służyć również zapisy prawa cywilnego, zawarte w Kodeksie Rodzinnym i Opiekuńczym, mówiące o:

  • warunkach zniesienia przez sąd wspólności majątkowej, zarówno ustawowej, jak i umownej – art. 52,
  • możliwości sądowego ustalenia ojcostwa – art. 84,
  • obowiązku przyczynienia się ojca dziecka nie będącego mężem matki, do pokrycia wydatków związanych z ciążą i porodem, oraz kosztów trzymiesięcznego utrzymania matki w okresie połogu – art. 141,
  • obowiązku rodziców do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka – art. 133,
  • warunkach orzekania rozwodu – art. 56,
  • orzekaniu o winie rozkładu małżeństwa – art. 57,
  • rozstrzyganiu władzy rodzicielskiej, obowiązku ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka w przypadku rozwodu – art. 58 par. 1,
  • sposobie korzystania ze wspólnego mieszkania w przypadku rozwodu – art. 58 par. 2,
  • warunkach dokonania podziału wspólnego majątku – art. 58 par. 3,
  • warunkach żądania od rozwiedzionego małżonka środków na utrzymanie – art. 60,
  • warunkach eksmisji – art. 36, 37, 38.



Pomimo, jakby się wydawało, dość dobrych regulacji prawnych, zdecydowana większość sprawców przemocy w rodzinie pozostaje bezkarna.

Przemoc w rodzinie należy do zjawisk patologicznych. Muszą zostać zebrane dowody, świadkowie muszą stawić się przed sądem, ofiary przemocy są poddawane różnego rodzaju naciskom ze strony sprawcy, rodziny, kolegów i środowiska. Sprawy są umarzane ze względu na brak dowodów, znikomy stopień społecznej szkodliwości czynu czy wycofania oskarżenia. Druk „Niebieskiej karty” ma pomagać w uruchomieniu w ogóle procedury zatrzymania domowej przemocy.

Uprawnione instytucje chętnie korzystają z zaostrzonych przepisów wobec sprawców przemocy. Ustawa zaowocowała licznymi nakazami opuszczenia wspólnie zajmowanego mieszkania przez sprawcę przemocy. Nakaz opuszczenia mieszkania obowiązuje przez 3 miesiące, ale sąd ma możliwość przedłużyć go o kolejny kwartał. Sprawca przemocy może zwrócić się w takiej sytuacji o wskazanie mu miejsca noclegowego. Ofiara przemocy nie musi już szukać schronienia przed sprawcą np. w domu samotnej matki.

Zaostrzone przepisy spowodowały także składanie wniosków o obligatoryjne zarządzenie wykonania kary sprawcom, którzy przebywali na przedterminowym warunkowym zwolnieniu i ponownie stosowali przemoc wobec członków swojej rodziny.

Procedurę „Niebieskiej Karty” wszczynają: Policja, Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej, placówki oświaty, placówki służby zdrowia.

Do góry